Masywne zmiany przerzutowe u chorej na ER-dodatniego i HER2-ujemnego raka piersi — wybór optymalnej terapii

Leczenie chorych z uogólnionym ER-dodatnim i HER2-ujemnym rakiem piersi zmieniło się w ciągu ostatnich lat. Wprowadzenie nowej grupy leków — inhibitorów CDK 4/6 — stanowiło przełom w leczeniu tych chorych. Wyniki badań rejestracyjnych potwierdziły skuteczność trzech leków z tej grupy (abemacyklib, palbocyklib i rybocyklib), które stosuje się w połączeniu z hormonoterapią. Taka terapia skojarzona pozwala na znamienne zwiększenie mediany czasu przeżycia wolnego od progresji i całkowitego oraz utrzymanie lub poprawę jakości życia chorych. W ramach praktyki klinicznej pojawiają się jednak pytania o skuteczność takiej terapii u chorych z licznymi przerzutami do narządów miąższowych. W niniejszym artykule przedstawiono przypadek kliniczny chorej leczonej abemacyklibem z letrozolem z masywnymi przerzutami do wątroby. U chorej stwierdzono szybką odpowiedź i dobrą tolerancję leczenia. Kontynuuje ona leczenie siedemnasty miesiąc bez redukcji dawki. Przedstawiony przypadek kliniczny potwierdza wskazania do stosowania inhibitorów CDK 4/6 również u chorych z masywnym rozsiewem.